Śmieszna sprawa z tą Sirenią, jeżeli już gdzieś pojawia się jakaś wieść dotycząca tej norweskiej kapeli, w ciemno można obstawiać, że dotyczyć będzie... zmiany wokalistki. Tym razem nie mogło być inaczej, kolejna, czwarta w dyskografii płyta zespołu została nagrana w nowym składzie. Na czele Sirenii stanęła pochodząca z Hiszpanii Ailyn. Jakby tego było mało, "The 13th Floor" jest również debiutem dla nowego wioślarza - Michaela S. Kruminsa.
Sirenia z każdym kolejnym krążkiem łagodzi swoją muzykę, apogeum tzw. "komercjalizacji" zespół osiągnął na poprzedniej płycie zatytułowanej "Nine Destinies And A Downfall". Wydawało się, iż na "The 13th Floor" kapela pójdzie jeszcze dalej i takie formacje jak Lacuna Coil czy Within Temptation, przy Sirenii będą grały wręcz brutalnie... Nic z tych rzeczy! Morten Veland ma jednak swoją receptę na brzmienie zespołu. Facet postanowił nieco zaskoczyć swoich fanów, zamiast w przód, zrobił krok wstecz, oczywiście w dobrym tego słowa znaczeniu.
"The 13th Floor" wypełniona jest jak zwykle, cholernie przebojową muzyką. Praktycznie każdy numer to potencjalny hicior. Na szczęście, daleko Sirenii do bardzo słodkiego plumkania, poszczególne numery dopełnione są zazwyczaj albo jakimiś growlami albo ciekawym riffem. Nie mówię, że Sirenia zabija ścianą dźwięku, jednak czuć różnicę w porównaniu do ostatniego krążka, tam oba te elementy zostały potraktowane nieco po macoszemu. Wrażenie robią również chóry, automatycznie kojarzące się z tym co robi Therion. O ozdobnikach typu ładnie zaaranżowane klawisze, skrzypki czy orkiestracje nie trzeba wspominać, wszak to metal gotycki.
Nowe dziecko Sirenii to bardzo przyjemna muzyka. Krążek mimo tego, iż zawiera mnóstwo przebojowych fragmentów nie odpycha, wręcz przeciwnie. Morten Veland nie kombinuje, tworzy to, co wychodzi mu najlepiej - przebojowy gotycki metal. A to, że kompozytor z niego przedni, możemy przekonać się zestawiając "The 13th Floor" z debiutem UnSun. Różnicę widać jak na dłoni.
Krzysiek / [ 05.03.2009 ]
|
